۱۳۹۴ آبان ۲۲, جمعه

ایران - تا شقايق هست‌، زندگي بايد كرد.

تا شقايق هست‌، زندگي بايد كرد.

دشت هايي چه فراخ‌!
كوه هايي چه بلند!
در گلستانه چه بوي علفي مي آمد!
من در اين آبادي‌، پي چيزي مي گشتم‌:
پي خوابي شايد،
پي نوري‌، ريگي‌، لبخندي‌.

نسرین ستوده

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر